E outra mais dos antigos xestores.

As novas acerca da mala xestión das caixas non deixan de saír, para vergoña duns cantos. Agora sabemos que o 30%  da Obra Social das Caixas foi invertido en ladrillo, é dicir, en fomentar unha burbulla que ó estourar esnaquizou a economía, e que impedíu o desenrolo dun tecido productivo forte e innovador. Dato que hai que engadir a unha xestión escura e chea de dúbidas, que só agora comeza a ser denunciada.

Isto non é novo. Durante anos, as caixas foron convertidas pouco a pouco en entidades cada vez mais parecidas ós bancos nas súas prácticas e negocios, primando a especulación bursátil por riba da inversión productiva. A ideoloxía neoliberal que dominou a política neste país dende os 90, fomentada polos intereses da banca, fixo que políticos e xestores das caixas, salvo excepcións, fornecesen unha serie de cambios lexislativos e organizativos que supoñan unha primeira bancarización das caixas, centrada nas súas prácticas de  negocio. De feito, seguindo nesta liña, e tal e como temos denunciado sen descanso, isto foi o inicio dunha ofensiva por privatizar as caixas, que culminou nesta crise, onde os mesmos políticos, banqueiros e paniaguados aproveitáronse dos problemas das caixas para vendernos que a única alternativa era bancarizalas por completo. Algo que non é certo, pero que como discurso servíu para convencer á cidadanía de que non había alternativa ó roubo das caixas polo capital privado.

Advertisement

Unha alternativa: crear unha nova caixa de aforros.

No artigo que pegamos a continuación, un compañeiro da Plataforma polo Aforro Público plantexa unha  alternativa á privatización das caixas: que o Concello ou Diputación cree outra nova.

¿Por qué?. Pois porque necesitamos unha institución financieira que sirva á sociedade, dando crédito a baixo prezo para manter a actividade económica, fomente o emprego, servicios sociais de calidade, e de un uso social ós nosos cartos, evitando que sexan destinados para alimentar a especulación financieira. Neste senso, unha caixa de aforros propia pode  axudar a revertir a situación actual.

Pero obviamente, o que necesitamos é outro tipo de caixa. Unha das mentiras mais empregadas hoxe en día para privatizar  as  caixas é confundir o que foi un modelo de entidade financieira moi exitoso e que fixo moito ben coa xestión dos últimos anos. Esta foi penosa, antidemocrática, escura e chea de erros interesados, que temos que coñecer (de aí que tamén pidamos que se investigue a xestión das caixas, polas súas nefastas consecuencias). Pero isto non invalida o modelo das caixas, extendido por todo o mundo e que compre recuperar  para a cidadanía, dun xeito adecuado: con mais democracia interna, con prácticas de negocio controladas pola cidadanía e que servan só a esta, con transparencia, e cuns xestores que se deban á finalidade social das caixas. Simplemente, ante a crise das caixas, apostamos polo contrario do que fixo o governo, incitado pola  banca: en vez de acabar con elas e entregalas ó capital privado, apostamos por rexeneralas, e poñelas a traballar por un sistema económico mais democrático e xusto. E para iso, precisamos da túa axuda e apoio.

O ataque ás caixas: contando outra historia distinta.

Neste artigo, a economista crítica Miren Etxezarreta desmonta os tópicos cos que intoxicaron á opinión pública no tema das caixas. Nin todas estaban tan mal, ni había unha única solución posible, nin a privatización é inevitable.

¿Por qué entón esta oleada privatizadora?. Dende polo menos os 80, a banca privada e a súa patronal veñen criticando a existencia dun sector, o das caixas, que facía unha competencia inaceptable (para eles) ó negocio do financiamento privado. No ano 2003, o Banco de España, moito antes de que estalara esta crise, fixo un estudo no que se apostaba pola privatización absoluta do sistema financieiro, argumentando, na liña do dogma económico neoliberal, que só así sería mais rentable e eficiente (algo que a crise do 2007, coa caída de Lehman Brothers, encargouse de desmontar). E esta pasou a ser a política oficial do BdE. Aínda mais, esta creencia xa tiña contaminado a xestión das caixas, obrigadas por cambios lexislativos, e coa axuda de xestores e outros escuros intereses, a comportarse cada vez mais como bancos.

Excusatio non petita…

O antigo xestor da caixa Jose Luis Pego, promete colaborar coa fiscalía e defende a súa xestión. Isto soa a excusa e intento de salvar unha xestión que, no seu caso e doutros directivos da caixa, estivo chea de oscuridades e maniobras ocultas. ¿Cómo se non se explica o estado en que deixaron as caixas, absolutamente lamentable?. Compre non só iniciar as accións xudiciais polas súas indemnizacións e a valoración que o BdE fixo das caixas, como pedíu un membro da CIG á fiscalía, senón ir mais aló e abrir investigacións sobre a xestión das caixas durante todos estes anos, como pedimos dende a plataforma, nunha campaña de recollida de sinaturas que iniciamos onte. E tamén e necesario abrir un proceso de auditoría social, no que cidadáns e organizacións sociais poidan recibir completa información de toda a xestión das caixas durante a pasada burbulla inmobiliaria. Estamos seguros de que haberá sorpresas, e que “tirando da manta”, moitos quedarán coas vergoñas ó aire. Por iso, en breve tamén iniciaremos unha campaña para explicarlle a cidadanía a necesidade desta auditoría, de revisar toda a débeda das caixas, e de apoiar un completo exame da xestión das caixas. Paso previo para a creación doutro sistema financieiro, baseado na banca pública e en novas caixas locais éticas e solidarias. Iso non fixo mais que comezar, ¡¡agora tócalle a cidadanía alzar a súa voz!!.

Comezamos a campaña para promover unha acción legal

Xa temos campaña para promover unha acción legal polo tema das caixas, en concreto queremos pedirlle á fiscalía que actúe de oficio no tema, e pedimos a vosa sinatura para apoiala. Con esta acción no só pedimos a investigación das indemnizacións millonarias ou da valoración da caixa, como se pide dende a CIG, senón que aínda se afonde mais e se dilucide cal foi a xestión das caixas antes da fusión e privatización, de xeito que se poidan determinar posibles delitos de xestión desleal, que como resultado deron o desastre que hoxe vivimos. Isto é crucial, xa que a situación actual é resultado de malas prácticas nos últimos anos, no da crise en si mesma, que só as fixo saír a flote.

Podedes asinar neste enlace, e só con isto comezaremos a resistir, dende a sociedade civil, o expolio que sufrimos, e comezar a traballaro por un sistema financieiro ético, social e solidario. Pronto, lanzaremos outra campaña no mesmo sentido. Eiquí a páxina de sinaturas:

http://actuable.es/peticiones/por-unha-investigacion-pola-fiscalia-da-xestion-das-caixas

 

¡¡Non permitamos este expolio!!. ¡¡Actuemos!!.

 

Un primeiro paso no camiño de facer xustiza… .

Hoxe a fiscalía anticorrupción ten anunciado que vai iniciar unha investigación acerca das vergoñentas indemnizacións ós directivos de Novacaixagalicia, así como sobre as causas da ridícula valorización que se fixo das caixas polo FROB. A investigación ven a raíz da denuncia dun membro do Consello de Administración, representante da CIG. Saludamos moi positivamente esta acción, e de feito estamos a traballar nunha similar. Pero consideramos que a cidadanía debe de esixir non só isto, senón coñecer completamente todas as circunstancias que rodearon a fusión e privatización das caixas. E por iso, tamén débese esixir unha auditoría social das caixas. E non só iso, senón que tamén debemos esixir o retorno do patrimonio das caixas, fundando unha banca pública con el, e a creación dun sistema financieiro social, ético e solidario, que sexa quen de poder servir de alternativa ó dominio do gran capital financieiro, que decide ata o punto de por e de quitar governos. Non estamos a falar dunha cuestión só económica ou xudicial, senón tamén política. ¡¡É a hora de avanzar e reclamar o noso!!.

As tribulacións da obra social baixo o novo banco

As voces que denunciaban o perigo de que a obra social das caixas desaparecese baixo o novo banco non ían desencamiñadas. Agora van usar os cartos que tiñan, 96 millóns de euros, para adquirir accións no novo banco e non perder o seu papel. Ademais, debido á mala xestión dos señores que levaron indemnizacións millonarias, os cartos de todos van ser botados polo sumidoiro da especulación urbanística. Isto non tiña por que ter pasado, e é indignante que os poderes públicos o sigan mantendo. Unha razón mais para a movilización.

Por unha acusación popular contra os administradores das caixas

A alarma social que orixinou o expolio das caixas ben pode servir para iniciar un proceso xudicial contra os responsables desta tropelía, como se propón neste artigo. Dende a Plataforma polo Aforro público queremos comezar un proceso neste sentido, para o que en breve iniciaremos unha campaña de sinaturas. Mentres, eiquí podemos atopar algunhas pistas de por onde pode ir o tema.

O que nos depara coa bancarización das caixas: a exclusión financieira.

Un dos problemas mais importantes que acarreará a bancarización das caixas, e que de feito xa está comezando a acontecer, é a exclusión financieira, que consiste na exclusión de particulares e PEMES de calquer tipo de financiamento para o consumo ou os pequenos negocios cunhas condicións decentes. A banca privada non soe preocuparse polas necesidades dos mais humildes, que non son negocio. De feito, as caixas naceron para darlle financiamento sen usura ás clases populares a finais do século XIX e inicios do século XX, evitando así que tivesen que empeñar o pouco que tiñan coa banca privada. E por iso tiveron tanto éxito e contribuíron tanto ó desenrolo económico. Hoxe, coa bancarización das caixas, imos cara atrás, xa que os nosos aforros non irán a financiar á economía de base, productiva, senón á especulación financieira ou ó financiamento dos grandes capitalistas, xa que isto é, hoxe en día, o negocio da banca privada: especular en bolsa e apoiar a Inditex, Reganosa e demais grandes capitalista. E tendo en conta a crise de liquidez que sofre a banca polas súas malas prácticas, isto significa negar crédito ás PEMES, que crean o 90% do emprego Por iso, e para saír da crise, necesítase un sistema financieiro que apoie á economía real, á economía social, cunhas prácticas éticas. Neste vídeo, Alberto Montero explica esta situación e a cuestión da exclusión financieira. ¡¡Difundide!!.

A bancarización das caixas de aforro é o que parece: un roubo

Neste artigo Juan Torres López describe e denuncia o roubo das caixas de aforro, sinalando ós culpables: o capital financieiro privado, banqueiros e especuladores, e os seus cómplices políticos. E anima a resistir, ¡¡e iso faremos!!. Ficade atentos ás novidades e iniciativas que imos lanzar dende a plataforma, apoiade e difundide.